Mijn nieuwe roman gaat misschien Kleurfobie heten. Maar ik houd ook Zuurgrot en Babbelbonen in het achterhoofd. Een absurde samentrekking tussen twee gewone woorden is helemaal hip tegenwoordig. Zo’n titel dendert namelijk als een tank je bewustzijn binnen en dramt… Lees verder →

De vraag stellen is hem beantwoorden; natuurlijk mag dat! Wat? De lezer raakt enigszins verhit. Mag je een boek publiceren met een titel die een andere auteur al heeft gebruikt? U vindt dat plagiaat? Daar antwoord ik dan weer op:… Lees verder →

‘Wat vindt u van de nieuwe vertaling van Lentebeken, kameraad?’ ‘U bedoelt die van Tjin Dwang? ‘Inderdaad, die al drie maanden geleden gepubliceerd is.’ ‘Ik moet toegeven, kameraad, dat ik deze vertaling nog niet geanalyseerd heb. Dat komt omdat ik… Lees verder →

‘Ik denk dat ik zo eens even langs de bollotheek ga,’ zei Henk. ‘Kan ik nog iets voor jullie meenemen?’ Het was een tijdje stil geweest aan tafel. De andijviestamppot smaakte hem niet en hij kon aan Jet, zijn vijftienjarige… Lees verder →

De duivel leidde het schrijvertje rond. Hij zag er uit als een oude hippie, de jaren zestig al ver voorbij, in spijkerpak met lang grijs haar en een groen rond brilletje. ‘Ik neem altijd de gedaante aan van de persoon… Lees verder →

Ik, verbalisant Sjon Hamers, brigadier van politie, team Warmoesstraat, verklaar het volgende: Op vrijdag 1 oktober 2021 om 14.00 verscheen voor mij kameraad Baumgart, hierna te noemen ‘B.’. Mijn aandacht werd op B. gevestigd door een anonieme kameraad, die B…. Lees verder →

A: ‘ALS JIJ JE NIET AAN DE 1,5 METER HOUDT, BEN JE NIET ALLEEN DOM, JE BENT OOK EEN MOORDENAAR!’ B: ‘IK STEL VOOR DAT WE ELKAAR BINNEN 1,5 METER ONTMOETEN, DAN ZULLEN WE EENS ZIEN OF DIE AANTIJGING VAN… Lees verder →

Lezend in Flaubert’s Parot van Julian Barnes is me iets opgevallen. Barnes voert een academicus op die een zoveelste biografie over Flaubert wil schrijven. Een biografie lijkt op een visnet, stelt Barnes; de mazen zijn even belangrijk als het touw,… Lees verder →

Buiten de verhoorkamer wachtte de snor met binnengaan. Hij had een stapeltje handdoekjes bij zich uit de dispenser. Achter de deur klonken bekende geluiden. De intimidatiefase was voorbij. ‘Je bent een klein ventje, een nul, een schrijvertje dat nooit de… Lees verder →

‘Heb je dat gelezen, Arie? Ze motten ons niet meer!’ De dikke, die trouwe lezers in de vorige afleveringen reeds leerden kennen als Sjon, droeg ditmaal een blouse met geel-zwarte ruiten, dezelfde giftige kleuren als een wesp. ‘Nou ben ik… Lees verder →