Zorgen over zorgen

Ik maak me de laatste tijd zorgen over de toenemende hoeveelheid mensen die zich zorgen maken. Dat lees ik namelijk steeds vaker in krantenkoppen. De deskundigen maken zich zorgen, bijvoorbeeld over de dalende vaccinatiegraad, dat de vogelgriep kan overspringen op ijsberen en koeien, dat Poetin wel eens Europa kan binnenvallen, ga zo maar door.

Ik vraag me af hoeveel van die zorgen terecht zijn. Over tien jaar kan blijken dat we voor de verkeerde dingen bang zijn geweest, en dat we ons om heel andere dingen zorgen hadden moeten maken. Dat de woningen bijvoorbeeld opeens heel duur zijn, daar hadden ze zich tien jaar geleden zorgen over moeten maken, net als het tekort aan artsen en leraren. Hoewel, dat laatste was al twintig jaar geleden bekend, maar dat leidde blijkbaar niet tot zorgen.

Begaan met de mensheid?

Ik verdenk al die zorgenmakers ervan dat ze helemaal niet zo begaan zijn met de mensheid. Het eigenlijk doel van de zorgenmaker is om zichzelf op een voetstuk te zetten. De zorgenmaker bevestigt dat hij een expert is, door zich zorgen te maken, en dat door een journalist te laten opschrijven. De journalist vertelt ons dat de expert niet uit eigenbelang in de schijnwerpers treedt, maar voor het algemeen belang. En juist daardoor twijfelt niemand aan zijn deskundigheid. Ook een professor in de fijnmechanica kan zichzelf belangrijk maken door zorgen te hebben, bijvoorbeeld over metaalmoeheid in vliegtuigen.

Belangrijk dankzij zorgen maken

Aan de alarmbel trekken is de nieuwe manier van belangrijk zijn. Journalisten vormen maar wat graag een team met zo’n zorgenmaker, want het levert stukjes op die mensen graag zullen lezen, zodat de journalist ook weer zijn portie ‘belangrijk’ voor die dag binnenkrijgt.

Over die trend maak ik me dus zorgen. Wie maakt hier een nieuwsartikeltje over? De kop kan dan zijn: ‘Schrijvende psycholoog maakt zich zorgen over zorgentrend in media.’ Ik voel me nu al een stuk belangrijker.